"Muminpappans memoarer" - Tove Jansson

"Muminpappans memoarer", czyli "Pamiętniki Tatusia Muminka" w oryginalne, po szwedzku!

"Muminpappans memoarer" ("Pamiętniki Tatusia Muminka") - pierwotnie Muminpappans Bravader Skrivna av Honom Själv (1950) - to czwarta z głównej serii Muminkowej książka fińskiej autorki Tove Jansson. 

Tatuś Muminka napisał swoją fascynującą autobiografię i opowiada o niej Muminkowi i jego przyjaciołom. Na początku historii zostaje oddany do sierocińca, ale nudzi się tam i nie znosi surowego Dyrektora. Opuszcza więc to miejsce w poszukiwaniu przygód. 

Pamiętniki… to jedna z bardziej zmienianych części Muminków. Istniały trzy rękopisy, w tym jeden bez tytułu. Pozostałe dwa tytuły robocze to: “Burzliwa młodość tatusia pewnego Muminka. Wspomnienia” oraz “O mojej burzliwej młodości, pamiętniki tatusia pewnego Muminka”. Opowiadanie o czasach młodości Tatusia było kluczowym projektem, jako że stanowiło kontynuację W Dolinie Muminków. Chodziło o zagadnienie twórczej tożsamości. Czyniąc Tatusia pisarzem, Tove zrównuje go z sobą i własnym pisarstwem. Nadaje mu nawet własną datę urodzenia, 9. sierpnia, która została usunięta w późniejszych wydaniach. 

Wzorcem było dzieło artysty renesansowego, "Benvenuta Celliniego żywot własny spisany przez niego samego", uznawane za doskonałą wczesną autobiografię. Tak samo jak ojciec Tove, rzeźbiarz Cellini staje się on doskonałym materiałem do parodiowania męskiego pisarstwa. Motywacją do napisania memuarów stają się “godne uwagi, mądre słowa” znalezione “w pamiętnikach pewnej innej wybitnej osobowości”, tzn. Celliniego. Tatuś Muminka określa siebie “wybitnym Muminkiem”, “niezwykle inteligentnym”. W Pamiętnikach… opisuje proces szlifowania charakteru, ale w zasadzie się nie zmienia. Chodzi po prostu o żądzę opowiedzenia historii. 

W Pamiętnikach… autorka buduje kontekst dla rodziny i przyjaciół Muminków. Jest to opowieść o trzech tatusiach: Tatusiu Muminka, Wiercipiętku, ojcu Ryjka i Joku, tatusiu Włóczykija, a także o ich przyszłych partnerkach i dzieciach. 

Jeszcze przed wydanie Pamiętników... twórczość Tove zaczęła być znana szerszej publiczności. Wystawiane są przedstawienia teatralne, powstają pierwsze gadżety Muminkowe, filmy. Muminki docierają za ocean. Pamiętniki Tatusia Muminka miały przypieczętować sukces i rozpocząć okres istnej Muminkomanii.

(fragmenty z książki “Tove Jansson, Mama Muminków”B. Westin)⠀

 Oryginalne Muminki po szwedzku

 Poziom B2

 Jest to czwarta pozycja z głównej serii Muminkowej

Dlaczego warto przeczytać tę książkę po szwedzku? 

 Ponadczasowie historie mają silniejszy przekaz gdy są czytane w języku oryginału.

 Jest to oryginalne wydanie fińskiego wydawnictwa.

 Książka zawiera oryginalne ilustracje autorki.

 Książka jest pięknie wydana, z materiałowym grzbietem i tłoczeniami. 

 Idealny pomysł na prezent!

 Świetna lektura dla dzieci, które mówią po szwedzku.

Książki dla dzieci?

Za sprawą “Det osynliga barnet” (“Opowiadań z Doliny Muminków”) dyskusja o Tove Jansson jako autorce dla dzieci weszła na wysokie obroty. Krytycy jak jeden mąż zastanawiali się nad wiekiem publiki.

W roku 1963 “Stockholms Tidningen” przyznała pisarce fińsko-szwedzką nagrodę w dziedzinie kultury za wybór nowel.

Per Olov Sundman pisał, że opowiadania Tove “nie są wyłącznie bajkami dla dzieci”, “z całą swą pomysłowością, poetycką miękkością, dziwacznymi, a niekiedy makabrycznymi akcentami” stanowią też lekturę dla starszych czytelników. Podsumował “Opowiadania…” jako “zbiór stymulujących historii dla dorosłych”. 

 

 

Skompletuj całą serię!

Czy znalazłby ktoś lepszy pomysł na prezent dla fana serii Muminkowej niż cała seria przygód fantastycznych stworzeń z Doliny Muminków?

Książki fińskiego wydawnictwa Förlaget idealnie nadają się zarówno na podarunek dla bliskiej osoby, jak i dla samego siebie! Są przepięknie wydane:

 Mają materiałowe, lniane grzbiety

 Zachowane są oryginalne ilustracje autorki

 Oprawa jest twarda, tekturowa, bardzo przyjemna w dotyku.

Wbrew pozorom, książki były pierwotnie pisane z myślą o dorosłych odbiorcach, jednak przez lata zgromadziły całą rzeszę dziecięcych fanów. Bądź co bądź, muminkowe historie wciągną i zachwycą każdego. 

 

Zamów całą serię TUTAJ!

(fragmenty z książki “Tove Jansson, Mama Muminków” B. Westin)

Opinie

Środowisko literaturoznawców zgodnie uznaje książki Tove Jansson za fenomen literacki, zawierający głębokie wartości humanistyczne, niebanalną warstwę psychiczno-socjologiczną, nadający się do wykorzystania przez wszystkie grupy wiekowe i w wielu różnych aspektach. 

Olga Tokarczuk zaproponowała wykorzystanie książek o Muminkach w bardziej pogłębionej, wielostronnej i atrakcyjnej formie pracy psychologicznej z dziećmi. Wyszła ona z założenia, że cykl ten jest całościowym, alternatywnym, baśniowym "światem", w którym przedstawione postaci stanowią rodzaj archetypów, będących dla umysłu dziecka nośnikami ludzkich cech psychicznych a priori. Wyraźnie nakreślone przez Tove Jansson typy i sytuacje psychologiczne, postawy i problemy, pozostają w kręgu zagadnień egzystencjalnych.

Olga Tokarczuk postanowiła uszeregować kilka postaci w pewnej rozwojowej kolejności, która - jak sądzi - chronologicznie ukazuje pojawienie się podstawowych pytań, stawianych sobie (często w sposób nieuświadomiony) przez człowieka na drodze do dojrzałości. I tak proponuje wykorzystać:

* opowiadanie "Wiosenna piosenka" z tomu "Opowiadania z Doliny Muminków" w zajęciach poświęconych budowaniu i wzmacnianiu własnego ego;
* "Opowiadanie o niewidzialnym dziecku" w zajęciach na temat potrzeby bezpieczeństwa i miłości jako warunków rozwoju psychicznego i fizycznego;
* postać Włóczykija, jako bohatera zajęć dotyczących poszukiwania wolności;
* postacie Filifonek podczas zajęć poświęconych neurotycznym przejawom nadmiernej wrażliwości i braku poczucia przynależności;
* "gatunek" Paszczaków w zajęciach na temat wprowadzania ładu w życie codzienne, osiągania celów i wyznaczania sobie nowych;
* postać Buki w zajęciach dotyczących zła tkwiącego w naturze ludzkiej i jego korzeni;
* postać Wiewiórki w zajęciach, w których mowa o śmierci.

(Sylwia Madalińska, "Muminki w pracy pedagogicznej")