"Bröderna Lejonhjärta" - Astrid Lindgren

Bröderna Lejonhjärta (Bracia Lwie Serce po szwedzku), czyli ponadczasowa opowieść o odwadze, miłości i wolności.

Historia Jonatana i Karola to ponadczasowa i głęboko poruszająca historia miłości między rodzeństwem. Opowieść o walce między złem a dobrem, strachem i odwagą, walce o wolność - i o śmierci.

Historia "Bröderna Lejonhjärta"

Pewnego wczesnego ranka Astrid Lindgren wsiadła do pociągu nad jeziorem Fryken, gdzie szron i różowe światło świtu były tak nadnaturalnie piękne, że Astrid zdała sobie sprawę, że może napisać historię o miejscu, którego nie ma na ziemi. Potem kolejne elementy układanki zaczęły się same układać.

Astrid czerpała inspirację ze spacerów na cmentarzach ze swoją przyjaciółką Elsą Olenius. Na Cmentarzu Północnym w Sztokholmie Astrid zobaczyła kamień wzniesiony po braciach Bernström, którzy zmarli bardzo młodo. Astrid przeczytała na cmentarzu w Vimmerby: „Tutaj spoczywają bracia Fahlén, zmarli w 1860 r.”. „Wtedy wiedziałam, że będzie to bajka o śmierci i dwóch braciach” - powiedziała Astrid.

Obraz miłości rodzeństwa został skonkretyzowany w związku z filmem o Emilu w Lönneberga. Astrid zobaczyła, jak mały Janne Olsson, który grał Emila, zakradł się na kolana swojego starszego brata, który następnie pochylił się do przodu i pocałował go w policzek. - "Wtedy zobaczyłem przede mną braci Lwie Serce."

Odbiór

Kiedy książka została opublikowana jesienią 1973 roku, Astrid Lindgren była jedną z pierwszych autorek książek dla dzieci, która poruszyła w swoim tekście temat śmierci. Została skrytykowana za tak poważną i złożoną tematykę - śmierci i samobójstwa:

“Subiektywnie emocjonalny, często ekstatyczny ton pierwszoosobowej narracji Karola, może sprawić, że dziecko poczuje się nieswojo; śmierć, jako temat przewodni książki i sugestie, jakoby dusza mogła przechodzić w różne miejsca może wprowadzić zamęt; i dodatkowo - chłodna akceptacja samobójstwa - zbyt szokująca.” (Ethel L. Heins i Horn's Book Magazine, Boston, grudzień 1975, s. 594–595.)

Z drugiej strony, czytelnicy zareagowali pozytywnie: „Widać, że dzieci bardzo tęsknią za baśniami i ekscytującymi historiami. Jestem zalewana listami od dzieci z różnych krajów, które pokochały Braci Lwie Serce. Nigdy nie doświadczyłam tak dużej i spontanicznej odpowiedzi na moją książkę”, pisze Lindgren w liście z 1975 roku.

Ilustracje

Kiedy Ilon Wikland zlecono stworzenie ilustracji do Bröderna Lejonhjärtat, książka nie była jeszcze skończona. Ilustratorka tworzyła rysunki po ukończeniu każdego rozdziału. Do wydania szwedzkiego Wikland narysowała okładkę i dołączyła około 30 rysunków. 

Film

Olle Hellbom nakręcił film w 1977 roku na podstawie książki. Państwowa Agencja Filmowa nałożyła limit wiekowy - od 11 roku życia, co wywołało oburzenie twórców i samej Autorki. Dopiero w 1989 roku limit wieku obniżono do 7 lat.

Co było potem?

Wielu czytelników pisało listy do Astrid Lindgren i prosiło ją o napisanie książki o dalszych losach Karola i Jonatana w Nangilimie. W liście otwartym opublikowanym w Expressen w 1974 roku opowiedziała, co było potem: Obaj osiedlili się w Mattisgården w Ęppeldalen razem z Mattiasem. Karol i Jonatan mogli teraz budować chaty, jeździć po lesie i spać przy ognisku. Karl ma własnego psa, Mecke. Zły Tengil i zdrajca Jossi nie wylądowali w Nangilimie, ale w innym kraju zwanym Lokrume (który nawiasem mówiąc jest również nazwą parafii na Gotlandii).

Czy wiesz, że?

Za żelazną kurtyną, w Czechosłowacji, Bröderna Lejonhjärta byli kontrowersyjni z powodów innych niż przedstawienie śmierci. Książka została opublikowana dopiero w 1992 roku, po aksamitnej rewolucji. Ale już w 1981 roku książka została przemycona, przetłumaczona i rozprowadzona w tak zwanym wydaniu samizdatowym. Cienkie, napisane na maszynie arkusze papieru oprawiano ręcznie i rozrzucano jak literaturę podziemną. Taka odręczna kopia jest dostępna w Bibliotece Królewskiej w Sztokholmie.

 Oryginalna wersja językowa

 Poziom B1/B2

Dlaczego warto przeczytać tę książkę po szwedzku? 

 Ponadczasowie historie mają silniejszy przekaz gdy są czytane w języku oryginału.

 Jest to oryginalne wydanie po szwedzku.

 Książka zawiera oryginalne ilustracje.

 Książka jest pięknie wydana, w twardej oprawie z oryginalnymi ilustracjami Ilon Wikland.

 Ta pozycja jest idealna dla początkujących jaki i średniozaawansowanych studentów języka szwedzkiego.

 Idealny pomysł na prezent!

 Świetna lektura dla dzieci, które mówią po szwedzku.

Opinie

"Denna klassiker kan man läsa hur många gånger som helst. Spännande, intressant, lärorik med målande beskrivningar av yppersta klass. Har läst boken för båda mina barn i flera omgångar. Toppklass!"

BOKUS.COM 

Maire-Ilon Wikland, szwedzka ilustratorka estońskiego pochodzenia, autorka ilustracji do książek Astrid Lindgren.

Gdy ubiegała się o pracę ilustratora w wydawnictwie Rabén & Sjögren, poznała Astrid Lindgren. Autorce spodobał się styl ilustratorki i zapoczątkowały trwającą czterdzieści lat współpracę. 

Stworzyła niezapomniane ilustracje do wielu książek Astrid, takich jak “Mio, min Mio”, “Bröderna Lejonhjärta” czy “Alla vi barn i Bullerbyn”. Jako młoda kobieta Ilon Wikland uciekła z Estonii do Szwecji. Opowiadała: „Przez wiele lat po wojnie miałam koszmary, że cały czas jest wojna i ścigają mnie żołnierze. Bycie tak blisko wojny bardzo mi pomogło w tworzeniu wymownych ilustracji.”

Ilustrowała również książki m.in. Hansa Petersona, baśnie braci Grimm i Hansa Christiana Andersena. W lutym 2001 została odznaczona Orderem Gwiazdy Białej III klasy.

Astrid Anna Emilia Lindgren, ikoniczna szwedzka autorka literatury dziecięcej. 

Wśród jej dorobku literackiego znajduje się ponad 20 powieści i zbiorów opowiadań dla dzieci, a ponadto sztuki teatralne i słuchowiska radiowe. Jej książki przetłumaczono na 72 języki. 

W książkach Astrid Lindgren znajdziemy otwartość, szczerość i szacunek dla dziecka. To nie jest literatura moralizatorska, ale uwzględniająca dziecięcą perspektywę. Autorka opisuje szczęśliwe dzieciństwo: zabawa, swoboda i wolność, a drugiej strony odwołuje się do trudnych tematów śmierci i choroby, czym pokazuje swój niezwykły szacunek i zrozumienie dla młodego czytelnika.