Trzecia książka z serii ukazała się jesienią 1948 roku. Stała się pierwszym poważnym sukcesem literackim autorki, zarówno w krajach Północy, jak i na arenie międzynarodowej. 

HISTORIA

Autorka tworzyła w szale pozytywnych emocji, co sprawiło, że zbyt obszerny manuskrypt musiał być skrócony finalnie o dwa rozdziały! Dolina przesiąknięta jest zapałem do życia z miejscem na melancholię i tęsknotę. 

Późnią jesienią 1946 roku Tove poznała Vivicę Bandler (przyszłą reżyserkę). Zakochały się w sobie, a na podstawie łączącego ich uczucia Tove stworzyła postaci Topika i Topci, którzy “są nierozłączni (...). Nikt nie rozumie, co mówią, ale to nic, o ile wiedzą o co chodzi” - tak autorka wyjaśniała ich niezwykły związek. Toczą oni walkę o ciepło i kolor, w której tak naprawdę chodzi o miłość, a której symbolem jest ukrywany w kuferku Królewski Rubin.

Można dopatrzyć się malarskich konotacji w opisach barw. Na przykład mamy nie żółtego, a złotego motyla, na wyspie Hatifnatów rosną srebrnobiałe kwiaty, a czerwcową nocą “morze i niebo stapiają się w jasnobłękitną, połyskliwą powierzchnię”.

W Trollkarlens hatt osobowości bohaterów, ich znaki rozpoznawcze i język są bardziej dopracowane, jak na przykład ukucie wykrzyknienia Tatusia: “Na mój ogon!”. To w tej książce zapoczątkowano tradycje i zwyczajów Muminków, jak na przykład sen zimowy czy posiadanie drabinki linowej. 

RYSUNEK

Autorka po raz pierwszy zastosowała opisowe nagłówki rozdziałów (jak np. w “Podróżach Guliwera”). Stosuje też nową technikę ilustrowania: sam ołówek i tusz, bez lawunku. Ostatecznie liczba rysunków w książce wyniosła 40. 

 Poziom B2

 Piękne wydanie, w twardej oprawie, z lnianym grzbietem

 Dostępna na: www.ksiazkiposzwedzku.pl

Przeczytaj "Trollkarlens hatt", czyli "W Dolinie Muminków" w oryginale, po szwedzku:

"Trollkarlens hatt" - Tove Jansson

(fragmenty z książki “Tove Jansson, Mama Muminków”B. Westin)