"Kometen kommer" - Tove Jansson

 "Kometen kommer", czyli "Kometa nad Doliną Muminków" w oryginalne, po szwedzku!

Kometen kommer (Kometa nad Doliną Muminków) jest drugą książką z głównej serii Muminkowej fińskiej autorki Tove Jansson.

Czytając tę pozycję, czuć, że powstała w cieniu wojny. Pisaniem artystka chciała zrzucić z siebie brzemię przeżyć okresu walk. Manuskrypt spisywany był latem 1945 roku (w sierpniu zrzucono bomby atomowe w Japonii), a wiosną następnego roku został przyjęty przez wydawnictwo.Ilustracje powstały w maju 1946. Podobnie jak w poprzedniej książce, autorka wykonała rysunki tuszem. 

Katastrofa jako temat jest znakiem szczególnym muminkowego świata. Ta z Komety… przyjmuje iście biblijny charakter. Mamy wyschnięte morze, spadającą gwiazdę (kometę) z nieba, groźbę zagłady, “żal i trwogę”.

Rychły koniec zwiastuje “prorok” Piżmowiec, który czyta słynna książkę Oswalda Spenglera “Zmierzch Zachodu”. Moc ciała niebieskiego nie jest mu obojętna, ale ani mu głowie podejmować się jakiegoś zadania. Informuje jedynie o drodze do wiedzy. Podobnie profesorowie  z Obserwatorium w Górach Samotnych. Tove krytykuje izolujący się intelektualizm i przeciwstawia go działaniu w praktyce.

W Komecie... można doszukać się też feministycznych poglądów autorki, wyrażanych ustami Panny Migotki - pragmatyzm i zdrowy osąd sytuacji. 

Kometa… nie odniosła natychmiastowego sukcesu, zwłaszcza jeśli chodzi o Szwecję. W Finlandii otrzymała kilka pozytywnych recenzji, lecz nie wszyscy krytycy zrozumieli ducha i przekaz książki. Uznawano ją za “przygodową” książkę dla dzieci, a nawet określano mianem “cudownej”, co irytowało autorkę kierującą książkę raczej do dojrzalszego czytelnika. 

(fragmenty z książki “Tove Jansson, Mama Muminków” B. Westin)

 Oryginalne Muminki po szwedzku

 Poziom B2

 Jest to druga pozycja z głównej serii Muminkowej

Dlaczego warto przeczytać tę książkę po szwedzku? 

 Ponadczasowie historie mają silniejszy przekaz gdy są czytane w języku oryginału.

 Jest to oryginalne wydanie fińskiego wydawnictwa.

 Książka zawiera oryginalne ilustracje autorki.

 Książka jest pięknie wydana, z materiałowym grzbietem i tłoczeniami. 

 Idealny pomysł na prezent!

 Świetna lektura dla dzieci, które mówią po szwedzku.

Książki dla dzieci?

Za sprawą “Det osynliga barnet” (“Opowiadań z Doliny Muminków”) dyskusja o Tove Jansson jako autorce dla dzieci weszła na wysokie obroty. Krytycy jak jeden mąż zastanawiali się nad wiekiem publiki.

W roku 1963 “Stockholms Tidningen” przyznała pisarce fińsko-szwedzką nagrodę w dziedzinie kultury za wybór nowel.

Per Olov Sundman pisał, że opowiadania Tove “nie są wyłącznie bajkami dla dzieci”, “z całą swą pomysłowością, poetycką miękkością, dziwacznymi, a niekiedy makabrycznymi akcentami” stanowią też lekturę dla starszych czytelników. Podsumował “Opowiadania…” jako “zbiór stymulujących historii dla dorosłych”. 

 

 

Skompletuj całą serię!

Czy znalazłby ktoś lepszy pomysł na prezent dla fana serii Muminkowej niż cała seria przygód fantastycznych stworzeń z Doliny Muminków?

Książki fińskiego wydawnictwa Förlaget idealnie nadają się zarówno na podarunek dla bliskiej osoby, jak i dla samego siebie! Są przepięknie wydane:

 Mają materiałowe, lniane grzbiety

 Zachowane są oryginalne ilustracje autorki

 Oprawa jest twarda, tekturowa, bardzo przyjemna w dotyku.

Wbrew pozorom, książki były pierwotnie pisane z myślą o dorosłych odbiorcach, jednak przez lata zgromadziły całą rzeszę dziecięcych fanów. Bądź co bądź, muminkowe historie wciągną i zachwycą każdego. 

 

Zamów całą serię TUTAJ!

(fragmenty z książki “Tove Jansson, Mama Muminków” B. Westin)

Opinie

Środowisko literaturoznawców zgodnie uznaje książki Tove Jansson za fenomen literacki, zawierający głębokie wartości humanistyczne, niebanalną warstwę psychiczno-socjologiczną, nadający się do wykorzystania przez wszystkie grupy wiekowe i w wielu różnych aspektach. 

Olga Tokarczuk zaproponowała wykorzystanie książek o Muminkach w bardziej pogłębionej, wielostronnej i atrakcyjnej formie pracy psychologicznej z dziećmi. Wyszła ona z założenia, że cykl ten jest całościowym, alternatywnym, baśniowym "światem", w którym przedstawione postaci stanowią rodzaj archetypów, będących dla umysłu dziecka nośnikami ludzkich cech psychicznych a priori. Wyraźnie nakreślone przez Tove Jansson typy i sytuacje psychologiczne, postawy i problemy, pozostają w kręgu zagadnień egzystencjalnych.

Olga Tokarczuk postanowiła uszeregować kilka postaci w pewnej rozwojowej kolejności, która - jak sądzi - chronologicznie ukazuje pojawienie się podstawowych pytań, stawianych sobie (często w sposób nieuświadomiony) przez człowieka na drodze do dojrzałości. I tak proponuje wykorzystać:

* opowiadanie "Wiosenna piosenka" z tomu "Opowiadania z Doliny Muminków" w zajęciach poświęconych budowaniu i wzmacnianiu własnego ego;
* "Opowiadanie o niewidzialnym dziecku" w zajęciach na temat potrzeby bezpieczeństwa i miłości jako warunków rozwoju psychicznego i fizycznego;
* postać Włóczykija, jako bohatera zajęć dotyczących poszukiwania wolności;
* postacie Filifonek podczas zajęć poświęconych neurotycznym przejawom nadmiernej wrażliwości i braku poczucia przynależności;
* "gatunek" Paszczaków w zajęciach na temat wprowadzania ładu w życie codzienne, osiągania celów i wyznaczania sobie nowych;
* postać Buki w zajęciach dotyczących zła tkwiącego w naturze ludzkiej i jego korzeni;
* postać Wiewiórki w zajęciach, w których mowa o śmierci.

(Sylwia Madalińska, "Muminki w pracy pedagogicznej")